رواية ضرني حامل بقلم سيد عبد ربه

دة فى اية. مالك . انا محستش
بنفسي قمت من الارض و جريت على عبدالله و اترميت فى حضنه وصړخت بلهفة شديدة جدا. عبدالله متسبنيش يا عبدالله متسمعش كلامهم انا بحبك اووى. اناااا... اناااا
مليش غيرك فى الدنيا دية ااااااه. ااااااه يا قلبي . عبدالله اهدى يا حببتى حصل ايه مالك . حمايا يا عبدالله البنت دى لازم تطلقها حالا ملهاش مكان هنا انت فاهم . عبدالله اهدى بس يا ابويا وقولى عملت اية فى اللحظة دى تدخل حماتى. وتبص ليا بقرف. وتعجب. حمايا مراتك صفية حامل يا عبدالله وخلاص ربنا كرمنا بعد ما ضيعنا سنين مع الست ناهد على الفاضى. وامك قالت لصفية متنزليش و متعمليش اى حاجة فى
البيت لحد ما ربنا يكرمها و تولد. انما الست ناهد مس عاجبها الكلام دة و عاوزة صفية تشتغل زيها فى البيت .وقالت. لا تشتغل زيى لا بلاش و عاوزة صفية تسقط
الحمل انا اقسم بالله. ما قلت كدة يا عبدالله انا بقول لماما صفية لسه فى اول شهر غلط
تقعد وتنام كتير . لان فى ستات حوامل وبتتحرك وفى الشهور الاخيرة كمان . بس هما
الكلمتين دول. وانا مستعدة احلف على مصحف والله ما قلت غير الكلام دة . حماتى يعنى انا كدابة يا بت ! انا مقولتش انتى كدابة يا ماما .انتى فهمتى كلامى غلط. بس. والله هو دة الى حصل يا عبدالله . عبدالله خلاص يا ابويا هى امى فهمت غلط. وهى
مش قصدها كدة . خلاص حصل سوء تفاهم . حمايا انا قلت. تمشي من هنا و تطلقها خلاص مفيش كلام تانى. عبدالله يا ابويا الظلم حرام هى حلفت بالله خلاص. بقا حصل خير . حمايا والله وانت صدقتها يا ولاااا. هتطلقها. و تغور من هنا. عبدالله لا يا ابويا. انا مقدرش استغنى عنها لحظة واحدة . وانا مش بكسر كلامك لكن انا عارف
ناهد كويس و عارفها لو بتكذب . حمايا يعنى ايه يا ولااا البنت دى ماتقعدش لحظة هنا. عبدالله حاضنى فى حضنه. وانا بترعش من الخۏف من المستقبل . يا ابويا. لو مشيت. انا همشي معاها اقسم بالله مش هقعد هنا لحظة من غيرها فاهمين ولا. لااا. حماتى 
جرى ايه. يا عبدالله. و مراتك صفيه. و ابنك بلاش امك. و ابوك ! عبدالله كل دة مش هبصله. يا ناااس افهموا ناهد دى الروح الى فى جسمى هى الحياة الى عايشها وانا اتجوزت علشان خاطركم انتم . وعلشان خاطر الاولاد بس. حمايا انا قلت هتمشي
يعنى هتمشي . عبدالله ماشي يا ابويا يلا. يا

ناهد احنا ماشيين مع بعض . انا لا يا
عبدالله مش هينفع تسيب بيتك. واهلك علشانى. وابنك الى جاى انا الى ماشية خلاص متشلش همى. عبدالله هس اقسم بالله رجلى على رجلك وانا همشى قبلك ومش هسيبك
لوحدك. يلا غيرى هدومك. و لمى حاجتك . ابتديت احط هدومى فى شنطة و رجليا مش قادرة اقف عليها . لمېت هدومى فى شنطة و مسكها عبدالله ومسكنى من ايدى. وقالى يلا بينا . فى اللحظة دى كانت صفية نازلة من على السلم شافت المنظر دة . صفية اية
دة انت رايح فين يا عبدالله. عبدالله انا ماشي من البيت دة خلاص وانتى لو عاوزة تعيشي معايا هرجع اخدك بعد ما اشوف مكان تانى ليكى. حمايا لا هى مش هتمشي من هنا غور. انت فى داهية انت و الهانم بتاعتك. عبدالله خلاص خليها تقعد معاكم لكن انا
ماشي. ومش هعيش هنا . انتم ليكم ابص عليكم. و اراعيكم و أبركم بس . صفية وانت. هتمشي علشان مين يا عبدالله علشان واحدة مفيش من وراها نفع . عبدالله.
اخرسى. كلمة تانية. و هرمى عليكى يمين الطلاق انتى فاهمة. صفية هتطلقنى يا
عبدالله وابنك مش همك فى حاجة . عبدالله لا يغور الولد لو هيزلنى او يخلينى اظلم مش عاوزه . صفية لما انت بتحبها اوووى كدة. اتجوزتنى ليه بقا. عبدالله انا مكنتش
عاوز اتجوزك. ولا اتجوز غيرك لكن اهلى. وهى الى خلتنى اتجوز علش عبدالله انا مكنتش عاوز اتجوزك. ولا اتجوز غيرك لكن اهلى. وهى الى خلتنى اتجوز علشان
الاطفال والاولاد. وهى الي اختارتك كانت فاكرة ان بنت عمها هتشيل همها . لكن للاسف لا انتى كمان جيتى عليها و فاكرة علشان انتى حامل وهتكونى ام عيالى هرمى
ناهد لا يا هانم اصحى . ناهد الاول والباقى بعدين فاهمة . انا سايب ليكم البيت وماشي بيها . بالفعل مشينا انا وعبدالله وسط قهر و غيظ من الجميع . بعد ما خرجنا من البيت بصيت لعبدالله وقلتله انا عملت كدة ليه. وهنروح. فين دلوقت عبدالله عندى بيت تانى
انتى نسيتى ولا ايه هنعيش فيه مع بعض انا مقدرش استغنى عنك وبالفعل نروح البيت التانى و نقعد